Staalgieterij

 

 

 

 

 

 

 

Vandaag bezoeken we een staalgieterij waarvan het concern begin 1800 is gesticht. Een jaar geleden werd hier nog staal gegoten en uitgewalst naar plaatstaal en vervolgens opgerold. Als gevolg van de economische crisis moest deze gigantische fabriek haar deuren sluiten in het najaar van 2011. Het had een capaciteit van 3,5 miljoen ton/jaar. We proberen te achterhalen wat de route is die het staal doorloopt en borden met uitleg (Franstalig) helpen ons een eind op weg.

Al snel besluiten we omhoog te gaan en daar te beginnen. We hadden verhalen gehoord over beveiliging die de fabriek zou doorzoeken dus we waren muisstil. Maar het beetje geluid wat we maken wordt al snel overstemd door de verlaten fabriek zelf. Het wordt snel warmer en het staal maakt vreemde geluiden. Ook trekt de wind aan en alles wat een beetje los zit begint te klapperen. Ergens gaat ook nog eens een alarm af en lampen gaan spontaan aan en uit. Het lijkt er op of ze hier alles doen om bezoekers de stuipen op het lijf te jagen.

Dit was een van de grootste locaties die we ooit hebben bezocht. En de dag bracht nog meer records. We besteden meer dan 10 uur op onze voeten. Ik schoot meer dan 14 GB, en vanwege de hitte dronk ik meer dan 4 liter water die dag. Tegen de tijd dat we naar huis gingen was het 37 ° C. De warmste dag van het jaar.

28 Juli was een dag van wat zou het worden, en zou het ons weer lukken om wat leuks te knippen.

Zoals gewoonlijk vroeg uit de veren, het regende pijpenstelen  maar toen we richting het zuiden reden werd het steeds droger.

De woningen zagen eruit alsof ze nog bewoond waren. Gelukkig konden we overal zo naar binnen wandelen.

Er waren wel verrassingen vooral als je een diepvriezer openmaakte, dan was het echt een lijkenlucht wat je rook.

Na deze prachtige inboedel zijn we wat verder gegaan naar iets wat nu prachtig verbouwd is tot appartementen.

Er was een klein stuk nog niet verbouwd hier als nog mooie foto’s geschoten.

Moe maar voldaan weer naar huis.

Toos

Belgie

Chapel Rose


Deze kapel was een onderdeel van een klooster en ziekenhuiscomplex van begin 19^e eeuw.
Het ziekenhuis is inmiddels gesloopt. Tussen de twee kloostergebouwen, die thans gerenoveerd worden, ligt het kapelletje. Omdat er renovatiewerkzaamheden plaatsvinden is het terrein omheind.
Maar ja, een beetje urbanner laat zich daardoor niet afschrikken. Alleen de huizen, die op korte afstand van de kapel lagen, baarde ons zorgen. We wilden natuurlijk niet vooraf ontdekt worden. 
De toegangsdeur van de kapel was vrij makkelijk te openen. De kapel zelf is qua oppervlakte niet zo groot. Maar zéér fotogeniek! We hebben toch zo’n 2,5 uur gefotografeerd en het was dan ook zeer de moeite waard.


L’ Ecole Labyrinthe

Tegenover de kleinschaligheid van Chapel Rose stond het enorme complex van dit voormalig internaat. Toen we net binnen waren werden we bijna betrapt door een drietal bouwkundigen. Dit complex wordt namelijk ook gerenoveerd. Het liep gelukkig goed af. Deze mensen verlieten even later het gebouw. Zoals gezegd is het een grote locatie. Een wirwar van gangen maakt het nóg onoverzichtelijker. Tijdens onze shoot kwamen we nog twee collega  urbanners tegen. Zij kwamen uit België en zijn gewoon het terrein van deze locatie opgelopen zonder ook maar iemand te zijn tegengekomen.

Het was een dag met slecht weer. Dus ook niet zo’n goed licht. Maar de bezochte locaties maakte veel goed. We gingen dan ook voldaan naar huis.

Jos

Powerplant en zwembad annex theater.

Het is alweer een paar weken geleden dat we weer en dag op stap zijn geweest. Het eerst hebben we een powerplant bezocht. De deur was open dus we konden gewoon naar binnen lopen. Een stukje verder moesten we door een gat kruipen, dat ging allemaal net. Gelukkig hebben we allemaal het postuur mee. Na een 2 flinke loopbruggen en veel trappen op en af kon het echte werk beginnen.

Een grote ruimte waar de machines stonden. We waren niet alleen, er was nog een Fransman aanwezig. Hier hebben we even een praatje me gemaakt.

Na een aantal uren te hebben gefotografeerd was het tijd om de uitgang te zoeken, werkelijk te zoeken. Op welke etage en achter welke machine zat het kleine gat ook alweer? Maar gelukkig, de uitgang gevonden.

Daarna op naar de volgende locatie, een zwembad met erboven een theater. Een vreemde combinatie en wellicht is dat de reden dat het geen succes is geworden. Fijn de auto aan de achterkant geparkeerd een rondje om het gebouw gelopen. Kijken eens rustig bij de hoofdingang naar binnen, staat daar iemand en wijst ons naar de zijkant te komen. We mogen zo naar binnen, maar moeten wel de auto wegzetten. Er zijn ook clochards en die kunnen de ramen inslaan, dus is slim om de auto even weg te zetten. Zo gezegd zo gedaan.

We krijgen uitleg van deze jongeman. Hij woont er nu om het gebouw in de gaten te houden. Ze zijn het gebouw aan het verbouwen tot een moskee. Dat is inderdaad wel te zien. We kunnen rustig onze gang gaan en hebben alle tijd van de wereld. Eens heb je het gezien en dat was hier ook het geval.

Het was een interessante dag die weer leuke foto’s heeft opgeleverd.

Groetjes Hetty

Factory XXL

Deze koekjesfabriek, opgericht in 1912, komen we binnen via een spoor. Deze gigantische fabriek heeft zijn eigen perron incl. trein. Veel klokken staan stil op drie minuten voor zes. Blijkbaar hebben ze toen de stekker er uit getrokken en zaten er ruim 400 mensen zonder werk. Bij wat roestige ovens hoor ik een foto-maat schreeuwen. Ze is “gebeten” in haar wijsvinger die klem kwam te zitten tussen haar camera en het statief. Mijn EHBOsetje komt, voor het eerst, goed van pas. Typisch dat we gevaarlijke plekken bezoeken maar gewond raken door onze eigen spullen. Via een loopbrug komen we uit op een ander deel van de fabriek. Aan de kalenders die er her en der hangen kunnen we concluderen dat de fabriek ergens in 1996 zijn deuren heeft gesloten. Op de weg naar de uitgang fotograferen we nog een ruimte met mixers en de trein. Daar ontmoeten we wat mensen die ook de fabriek gaan exploren. Een van hen weet te vertellen dat dit een zeer geliefde plaats was om te werken. De heerlijke geur van de koekjes als ze op weg was naar haar werk is haar altijd bijgebleven.

Roel, april 2012

Belgie

Het is weer zover het nieuwe Urbex seizoen is weer begonnen.
Ons eerste uitstapje was 10 maart, en met veel zin weer vroeg uit de veren.
Het weer is oke alleen geen zon vandaag wel overdag miezer regen.
Door dit grijze weer geen mooie licht doorval bij de locaties.
De eerste plek was een verrassing wat we vonden.
Een oud toneel huis met nog wat artributen.

Nadat we hier wel alles gezien hadden op naar het volgende, hier kwamen we oude auto’s tegen.
We hadden nog zoveel meer willen zien maar helaas vele dingen waren hermetisch dicht.
Aan iedere dag komt een einde ook vandaag, na nog samen gegeten te hebben naar huis.

Toos

Power plant IM

Het is koud en de zon is nog niet op. We wringen ons door een gat om in deze centrale te komen. Eenmaal binnen ga ik eerst foto’s maken bij de opengewerkte turbine; heel indrukwekkend om te zien. De centrale is zo groot dat ik onmogelijk vandaag alles kan zien en
moet dus een keuze maken. Het kolengestookte deel van de centrale is het oudste en nog een tijd in dienst geweest als een museum. Het nieuwe deel hier naast liep op gas en staat pas enkele jaren stil. Dit nieuwe deel heeft nog een tijd op stand-by gestaan voor noodgevallen. Ik concentreer me echter op het oude deel. Ooit kom ik nog wel eens terug.

Eglise SV

Het is wel even uitkijken met het beklimmen van de muur bij deze locatie. Niet vanwege de hoogte maar vanwege de buren. De achterkant van deze vervallen kerk grenst nl. aan een
politiebureau. Maar we hebben geluk want het is rustig. Het is een hele bijzondere plaats om te exploren. De vloer van de kerk lijkt wel een opgraving waar ze het werk plotseling hebben stilgelegd. Het orgel heeft geen pijpen meer en is erg vervallen. Het glas in lood is grotendeels vernield en de duiven, die nu de kerk bewonen, hebben alles ondergescheten. Ik vraag me af wat het verhaal achter deze plek is.

Roel Boom jan 2012

Distributiepand

Het is alweer een tijdje geleden dat we er een zaterdagmorgen op uit zijn getrokken om een verlaten distributiepand te fotograferen.
Nadat we het pand hadden geopend met de sleutel zijn we naar binnen gegaan.
Het was een groot pand met kantoren en enkele loodsen waar in het verleden de goederen werden gesorteerd, verdeeld en ingeladen werden.
Het was een leuke morgen.

Groetjes Hetty