Rond half negen lopen we bepakt en bezakt richting een staalfabriek bekend onder de urbexnaam HF4. We kruipen onder de poort door en zijn in enkele minuten binnen. We beginnen met foto’s maken bij de plek waar de gloeiende stalen balken de fabriek verlieten. We hoeven niet bepaald geruisloos te werk te gaan want bij de buren wordt zoveel herrie gemaakt dat elk geluid wat wij produceren ruimschoots wordt overstemd. Een verdieping hoger komen we uit bij een drietal gigantisch potten die in de wand zijn opgehangen. Hierin werd het vloeibare staal bewerkt met pure zuurstof om het koolstof gehalte te verlagen zodat het staal een hogere treksterkte en hardheid krijgt. Een verdieping lager staat vol met reusachtige roestige potten. Er schijnt net een hele serie zonnestralen door de hal wat de foto’s meteen meerwaarde geeft. Rond 1 uur zijn we bij de hoogoven wat een uitdaging wordt met het harde licht. Ik probeer wat foto’s met de Fish Eye te maken. Al snel komen we tot de ontdekking dat deze hoogoven veel op alle andere lijkt dus besluiten we verder te gaan. Verderop liggen nog wat hallen die onze aandacht trekken. Als we tussen 2 gebouwen door lopen horen we geluiden als of er iemand ergens tegen aan slaat en we blijven even verschrikt staan. Ik ga voorzichtig om het hoekje kijken en ontdek een luidruchtige golfplaat die door de wind tegen het gebouw aan slaat. De hallen lijken niet zo fotogeniek en bovendien staan er hekken omheen. Helemaal richting de horizon ligt nog een oude fabriek maar het is niet zeker of die ook verlaten is. Via een omweg lopen we weer terug waar we zijn begonnen. Onderweg pikken we nog wat dingen mee en na de laatste foto’s in de gieterij gaan we richting de poort. Ook nu lukt het ongezien weg te komen en even later staan we weer bij de auto.

Roel

30 augustus, weer vroeg uit de veren, foto dag en nu een heel eind België West.

Het is koel weer en buien, na ongeveer 3 uur rijden zijn we op plaats van bestemming.

Het was overal kletsnat, en kwam er achter dat mijn wandelschoenen toch niet helemaal

waterdicht waren. Binnen komen ging vrij gemakkelijk nadat iemand een fijn gaatje had gevonden

in het hekwerk, dat het z'n slecht weer was werkte misschien wel in voordeel zijn er niet zoveel mensen buiten.

Koeltoren goed en snel gevonden en snel naar binnen, wij waren wel allert op eventuele bewaking.

Na de koeltoren de rest van de fabriek, makkelijk naar binnen deuren stonden open.

Toch leek het alsof er gewerkt werd, er stonden fietsen binnen en auto's buiten, er was echter niemand aanwezig.

Het was indrukwekkend al deze apparaten te zien in ware grote, maar wel lastig om op een goede manier op de foto te krijgen, dan maar meer detail foto's.

Even leek het er op dat de bewaking er was, toch het bleef rustig en konden we gewoon verder knippen.

Rond vier uur tussen de heftige buien door terug naar de auto, en terug naar huis.

Het was weer een leerzame dag.

 Toos

Belgie en Luxemburg

We gaan op weg en hebben een paar touwen bij ons want we hebben gehoord dat die nodig zijn om in het gebouw te kunnen afdalen. We zijn de ingang aan het zoeken zien inderdaad de plek die ze ons vertelt hadden en waar we de touwen voor nodig hebben. Omdat dit een nogal flinke afdaling is kijken we nog even rond en tot onze verbazing staat er een paar meter verder een raam open waar we bijna moeiteloos naar binnen kinnen glijden. Zo gezegd zo gedaan. We zijn binnen en beginnen de boel te verkennen. Zoals bijna altijd beginnen we boven, dat is wel handig zo vroeg op de morgen met het licht dat er dan is. Op een gegeven moment zijn we aan de voorkant op de begane grond aan het “werk” en staan er ineens een paar mensen voor de raam, ze hangen grote posters voor de raam, waarvoor is voor ons een raadsel maar ik had een deur per ongeluk erg hard dicht laten vallen en we dachten dat ze ons gehoord en gezien hadden. Gelukkig was dat niet het geval, ze gingen rustig verder met hun werk en wij dus ook.

Op naar de kelder. Daar nog en tijdje aan de slag gegaan en een andere uitgang gevonden. We stonden eigenlijk op Roel te wachten, komt hij eraan met een aantal personen in zijn kielzog die wij niet kenden, blijken die van de renovatieploeg van het badhuis te zijn. Of we even mee willen lopen en het pand via de voordeur willen verlaten, dat willen wij wel. Een makkelijkere weg is er bijna niet.

Na nog een paar locaties te hebben bezocht die niet interessant blijken te zijn, zijn we hier terecht gekomen. Het is een oude boerderij met een door water aangedreven korenmolen. Het is al vele jaren een urbex locatie. Wij komen er nu pas aan toe. Er zijn veel ramen dichtgetimmerd en daardoor is het binnen  op veel plaatsen erg donker. Maar dat mag de pret niet drukken er zijn ook nog plaatsen waar het wel licht is. We zijn hier wel even zoet, vooral de keuken vind ikzelf er leuk. Het is echt een kijkje in het verleden. Altijd wel leuk om te zien hoe de mensen vroeger geleefd hebben. Daar probeer ik me dan altijd wel een voorstelling van te maken.

Moe maar voldaan gingen we weer op weg naar huis.

Hetty