Belgie

Chateau D’Ah

Verwar deze plek niet met "Castle of Argh“ uit “Monty Python and the Holy Grail" dit is namelijk een film en berust geheel niet op waarheid. Het echte kasteel, “Chateau D’Ah” zoals het in het Frans heet, ligt in België. Het was ooit een prachtige villa maar nu is het overwoekerd door klimplanten, zelfs tot aan de windvaan toe.  Het is binnen vrij leeg en we vragen ons af waarom de plaats ooit is verlaten. Het mooiste is wel de trap en hal met prachtige muurschilderingen. En dan doen we een schokkende ontdekking. Op een van de muren staat een afbeelding van het kasteel zelf terwijl het wordt aangevallen door vliegende schotels. Navraag leert dat de bewoners zijn meegenomen door de aliens. Het laatste wat er van hen is vernomen was een ijzingwekkende schreeuw “AAAAAh”. Sinds dien noemen de omwonende de plaats “Chateau D’Ah” en durven ze er niet meer te komen.

Preventorium Dolhain

We hebben nog een hele dag voor ons liggen als we weer verder gaan, maar de meeste plekken die we aandoen zijn niets. Uiteindelijk belanden we bij Preventorium Dolhain. Ooit een TBC kliniek met 150 bedden in de 70-tiger jaren. Maar door het dure onderhoud van het gebouw en ontwikkeling betere medicijnen verloor het gebouw z’n functie. Het is leeg, vervallen en alles is gesloopt of vol gekliederd; niet echt een topper voor ons. Maar ondanks dat een leuke afsluiter van de dag.

Roel

Zeche M

Vorig jaar hebben we al eens geprobeerd deze locatie te bezoeken. Dat was op een zaterdag. Toen werd er echter gewerkt zodat ons bezoek geen doorgang kon vinden. Deze keer werd het een zondag. Vroeg op mét een urbexgast: Jelle.
Een gedeelte van het terrein was al omgetoverd in een keurige parkeerplaats met zicht op het mijncomplex. De auto aldaar geparkeerd, onze spullen gepakt en al lopend tussen het struikgewas een opening gevonden. Na enkele honderden meters overbrugd te hebben waren we binnen.
Een grote locatie!! Veel gebouwen en wat zagen we tot onze grote schrik: er stonden enkele auto’s voor een gebouw geparkeerd. De deur van het gebouw  stond open!! Bewaking dus!!
Tóch zijn we gewoon ons ding gaan doen: fotograferen.  Uiteraard hielden we de auto’s in de gaten!

Een van de doelen van het bezoeken van een steenkolenmijn is het vinden van de douches. En dan maar hopen dat de korfjes waar de koempels hun kleding ophingen er nog waren. De eerste douches die we vonden waren echter niet groot. Enkele korfjes en dat was het. Dan kan toch niet zo’n grote mijn en dan maar enkele korfjes? Wat bleek: dit waren de douches van de hoger geplaatsten. Zij hadden blijkbaar nog enige privacy. Na enig zoekwerk ontdekten we  de douches en de korfjes van het gewone werkvolk: giga groot en geen privacy. Hier hebben dus duizenden mensen gewerkt. Onvoorstelbaar!

Ook een belangrijk doel voor ons is het vinden van de lifttoren. Met hoofdlampen op, 86 meter naar boven geklauterd. En eindelijk: licht en een prachtig uitzicht op de omgeving. Nadat we nodige foto’s gemaakt hadden gingen we weer naar beneden.

Tenslotte zijn we nog in een soort kolenopslagplaats geweest. Dat was een groot cirkelvormig gebouw. Daarbinnen was het bloedheet. We zijn daar dus niet lang binnen geweest. Toen we buiten waren besloten we maar huiswaarts te gaan. De hele dag hebben we niemand gezien. En nu zat er dus op zo’n 100 meter afstand een man een sigaretje te roken. Of hij ons gezien heeft weten we niet. We gingen er als een hazewind van door. Soms vloog ook een helikopter boven ons. Stel je voor op het einde van de dag toch nog gepakt te worden. Je moet er niet aan denken.
 Toen we eindelijk het gat in het hek vonden waren we ook zo bij de auto. De spullen ingepakt en: mission accomplished!!!!

Jos Geomini