Zeche M

Vorig jaar hebben we al eens geprobeerd deze locatie te bezoeken. Dat was op een zaterdag. Toen werd er echter gewerkt zodat ons bezoek geen doorgang kon vinden. Deze keer werd het een zondag. Vroeg op mét een urbexgast: Jelle.
Een gedeelte van het terrein was al omgetoverd in een keurige parkeerplaats met zicht op het mijncomplex. De auto aldaar geparkeerd, onze spullen gepakt en al lopend tussen het struikgewas een opening gevonden. Na enkele honderden meters overbrugd te hebben waren we binnen.
Een grote locatie!! Veel gebouwen en wat zagen we tot onze grote schrik: er stonden enkele auto’s voor een gebouw geparkeerd. De deur van het gebouw  stond open!! Bewaking dus!!
Tóch zijn we gewoon ons ding gaan doen: fotograferen.  Uiteraard hielden we de auto’s in de gaten!

Een van de doelen van het bezoeken van een steenkolenmijn is het vinden van de douches. En dan maar hopen dat de korfjes waar de koempels hun kleding ophingen er nog waren. De eerste douches die we vonden waren echter niet groot. Enkele korfjes en dat was het. Dan kan toch niet zo’n grote mijn en dan maar enkele korfjes? Wat bleek: dit waren de douches van de hoger geplaatsten. Zij hadden blijkbaar nog enige privacy. Na enig zoekwerk ontdekten we  de douches en de korfjes van het gewone werkvolk: giga groot en geen privacy. Hier hebben dus duizenden mensen gewerkt. Onvoorstelbaar!

Ook een belangrijk doel voor ons is het vinden van de lifttoren. Met hoofdlampen op, 86 meter naar boven geklauterd. En eindelijk: licht en een prachtig uitzicht op de omgeving. Nadat we nodige foto’s gemaakt hadden gingen we weer naar beneden.

Tenslotte zijn we nog in een soort kolenopslagplaats geweest. Dat was een groot cirkelvormig gebouw. Daarbinnen was het bloedheet. We zijn daar dus niet lang binnen geweest. Toen we buiten waren besloten we maar huiswaarts te gaan. De hele dag hebben we niemand gezien. En nu zat er dus op zo’n 100 meter afstand een man een sigaretje te roken. Of hij ons gezien heeft weten we niet. We gingen er als een hazewind van door. Soms vloog ook een helikopter boven ons. Stel je voor op het einde van de dag toch nog gepakt te worden. Je moet er niet aan denken.
 Toen we eindelijk het gat in het hek vonden waren we ook zo bij de auto. De spullen ingepakt en: mission accomplished!!!!

Jos Geomini