Red Turbines

Het is nog donker als we de auto parkeren in de buurt van een energiecentrale. Het was een mooie zonnige winterdag. Eerst bezochten we de koeltoren en daarna de energiecentrale.
De rode turbines waren nog intact dat was een geluk voor ons. De hele dag zijn we in de centrale geweest. Maar eens is het gedaan en begint het donker te worden tijd om te gaan. We zijn net door het hek gekropen en lopen nog geen minuut op de openbare weg en er komt een wagen van de beveiliging aan, deze rijdt door, wat een geluk.

Hetty

 

 

Heavy Metal O

Dit staalbedrijf dateert uit 1817 en heeft veel overnames en fusies meegemaakt. Nu zelfs de laatste hoogoven in het gebied gesloten is, wordt de rook boven de stad dunner. Helaas zijn veel mensen in deze regio afhankelijk van de staalindustrie voor hun levensonderhoud.

Het was nogal een avontuur we die dag meegemaakt. Het begon met een lekke band en ik bleef hangen in de prikkeldraad bij binnenkomst. Er is nog steeds de activiteit op de site, zodat we moesten oppassen niet ontdekt te worden. Het is een zeer regenachtige dag en het blijft donker de hele dag. Wij staan ​​te popelen om te beginnen met schieten, maar op de meeste plaatsen is het te donker. We moeten een plek vinden waar het meer open is en dat is de hoogoven zelf. Helaas, na meer dan een uur worden we ontdekt door een medewerker die ons per ongeluk ziet terwijl hij buiten een sigaret rookt. Terwijl de gealarmeerde beveiliging de toren met twee man sterk beklimt, zitten we vast en de enige uitweg is naar beneden. We hebben geen keus en we lopen naar beneden wetende dat we worden gepakt. Maar op onze weg naar beneden zien we een plek waar we ons even kunnen verbergen. De beveiliging passeert ons ongezien. Terwijl ze systematisch elke verdieping afzoeken ontsnappen we aan de buitenkant van de oven via een trap. Een hele ervaring zo’n kat en muis spel met de bewaking

Roel, 2012-11-18

Klinik

Dit sanatorium voor kinderen werd op 20 oktober 1910 geopend en had 100 bedden. De bouwkosten bedroegen € 255.000. Eind 2006 werd dit sanatorium annex verzorgingstehuis gesloten wegens o.a. malversaties door het management. Door de sluiting kwamen 40 personeelsleden op straat te staan.
De nog aanwezige patiënten werden noodgedwongen elders ondergebracht. De gebouwen van dit sanatorium liggen op een berg en zijn omringd door bomen. Door deze prachtige  ligging rezen er al vrij snel plannen om er een privékliniek annex therapiecentrum te starten. Ook bestonden er plannen dit sanatorium om te bouwen tot een vijf sterren hotel. Tot op heden is hier niets van terecht gekomen en kan het best wel eens gebeuren dat op termijn tot sloop zal worden overgegaan.

De dag dat wij er waren was het bitterkoud. We fotografeerden binnen met mutsen op en handschoenen aan. Het was dan ook zeer opmerkelijk én hartverwarmend dat er buiten in de kou, 2 dames in lingerie, elkaar aan het fotograferen waren.
Nog iets opmerkelijks of beter gezegd angstaanjagend was wel een ruimte die we betraden. Deze ruimte was volledig besmeurd met bloed. Er hingen oude kleine foto’s en overal troffen we theelichtjes aan. Achteraf bleek dat deze ruimte is gebruikt voor het maken van een film. Deze film werd opgenomen door 10 studenten van de Keulse filmakademie. De opnames duurden 10 dagen en er werkten 60 personen aan mee. Overigens, het bloed was gewoon bietensap. Dit ter geruststelling.
De film gaat in januari 2013 in première en heet: Blutdruck.

Deze locatie is behoorlijk groot. Alleen jammer dat er zo veel  is vernield.

Oude papierfabriek

Niet  ver van het sanatorium liggen de resten van een oude papierfabriek. In 1855 gestart als een weverij. Gedurende de jaren 1870/1872 en 1874 werden door de oprichters van deze fabriek drie grote woonblokken voor de arbeiders gebouwd. De fabriek ligt dan ook pal aan een woonwijk. Het is dan ook vrij lastig onopgemerkt binnen te komen. Maar dat mag de pret uiteraard niet drukken!
In 1897 werd deze fabriek omgebouwd tot een papierfabriek. Begin 70er jaren werd deze fabriek gesloten. Dat is dan ook goed te zien. Erg vervallen maar toch zeer de moeite waard. Zeker de zeldzame AEG waterturbine is een ware “urbexattractie”.

Jos Geomini 

Gent en omgeving.

Gent en omgeving.

De een na laatste keer van dit seizoen dat we er een dag op uitgaan om foto’s te maken is alweer aangebroken.

Het is weer vroeg vertrekken, we hebben een lange rit voor de boeg. Op naar de westkust van België.

De eerste stop is een woning , we parkeren de auto zo ongeveer tegenover de woning.  Spullen pakken en op weg. De voordeur kunnen we zo openmaken en naar binnen lopen. Binnen is het  een behoorlijke puinhoop, dat mag gezegd worden. Het is er ook erg donker. De andere beginnen boven en ik blijf beneden. Het is uitproberen en lange sluitertijden.  Na beneden alles gezien te hebben voor zover dat gaat met dit weinige licht ben ik ook naar boven gegaan. Daar is het een stuk lichter.  Daar nog een tijdje aan de gang en daarna  op naar de volgende locatie.

Dit is een oud boerderijtje waar zodra je binnen bent de neus dicht kunt proberen te maken. Het stinkt er best wel, maar na verloop van tijd merk je dat niet meer.

In de woonkamer komt zo ongeveer het plafond naar beneden.  Het ziet erg fotografisch erg leuk uit dus aan de slag. De kleding die op de stoel hangt is zo versleten dat als je er aan komt er spontaan een scheur ontstaat. Het tafellaken valt  al in stukken langs de tafel uit elkaar.

De keuken is redelijk modern en de slaapkamer daar hangt het plafond al zo ongeveer op het bed.

Door naar het volgende project. We moeten even een paar planken aan de kant schuiven en dan kunnen we zo naar binnen. Even zoeken en we komen in een grote ronde ruimte met allemaal etages. Hup aan de slag. Naar achteren gelopen en  een trap op, overal kom je de duivenpoep en dode duiven tegen. Er fladderen er ook nog genoeg rond. Gelukkig is dit maar in een klein gedeelte, dus we kunnen rustig verder lopen en op onderzoek uitgaan.

Doordat er vroeger auto’s naar boven moesten rijden kun je helemaal rond lopen. Het dak heeft een erg mooie constructie.

En de ronde vormen die overal terugkomen spreken erg aan. Het is architectonisch een prachtig gebouw. Hier hebben we ons een paar uurtjes beziggehouden. En de uitgang weer gezocht op naar buiten.

Zo het zit er weer op, we gaan met een voldaan gevoel en hopelijk mooie en interessante  foto’s weer naar huis.

 Groetjes Hetty

Staalgieterij

 

 

 

 

 

 

 

Vandaag bezoeken we een staalgieterij waarvan het concern begin 1800 is gesticht. Een jaar geleden werd hier nog staal gegoten en uitgewalst naar plaatstaal en vervolgens opgerold. Als gevolg van de economische crisis moest deze gigantische fabriek haar deuren sluiten in het najaar van 2011. Het had een capaciteit van 3,5 miljoen ton/jaar. We proberen te achterhalen wat de route is die het staal doorloopt en borden met uitleg (Franstalig) helpen ons een eind op weg.

Al snel besluiten we omhoog te gaan en daar te beginnen. We hadden verhalen gehoord over beveiliging die de fabriek zou doorzoeken dus we waren muisstil. Maar het beetje geluid wat we maken wordt al snel overstemd door de verlaten fabriek zelf. Het wordt snel warmer en het staal maakt vreemde geluiden. Ook trekt de wind aan en alles wat een beetje los zit begint te klapperen. Ergens gaat ook nog eens een alarm af en lampen gaan spontaan aan en uit. Het lijkt er op of ze hier alles doen om bezoekers de stuipen op het lijf te jagen.

Dit was een van de grootste locaties die we ooit hebben bezocht. En de dag bracht nog meer records. We besteden meer dan 10 uur op onze voeten. Ik schoot meer dan 14 GB, en vanwege de hitte dronk ik meer dan 4 liter water die dag. Tegen de tijd dat we naar huis gingen was het 37 ° C. De warmste dag van het jaar.

28 Juli was een dag van wat zou het worden, en zou het ons weer lukken om wat leuks te knippen.

Zoals gewoonlijk vroeg uit de veren, het regende pijpenstelen  maar toen we richting het zuiden reden werd het steeds droger.

De woningen zagen eruit alsof ze nog bewoond waren. Gelukkig konden we overal zo naar binnen wandelen.

Er waren wel verrassingen vooral als je een diepvriezer openmaakte, dan was het echt een lijkenlucht wat je rook.

Na deze prachtige inboedel zijn we wat verder gegaan naar iets wat nu prachtig verbouwd is tot appartementen.

Er was een klein stuk nog niet verbouwd hier als nog mooie foto’s geschoten.

Moe maar voldaan weer naar huis.

Toos

Belgie

Chapel Rose


Deze kapel was een onderdeel van een klooster en ziekenhuiscomplex van begin 19^e eeuw.
Het ziekenhuis is inmiddels gesloopt. Tussen de twee kloostergebouwen, die thans gerenoveerd worden, ligt het kapelletje. Omdat er renovatiewerkzaamheden plaatsvinden is het terrein omheind.
Maar ja, een beetje urbanner laat zich daardoor niet afschrikken. Alleen de huizen, die op korte afstand van de kapel lagen, baarde ons zorgen. We wilden natuurlijk niet vooraf ontdekt worden. 
De toegangsdeur van de kapel was vrij makkelijk te openen. De kapel zelf is qua oppervlakte niet zo groot. Maar zéér fotogeniek! We hebben toch zo’n 2,5 uur gefotografeerd en het was dan ook zeer de moeite waard.


L’ Ecole Labyrinthe

Tegenover de kleinschaligheid van Chapel Rose stond het enorme complex van dit voormalig internaat. Toen we net binnen waren werden we bijna betrapt door een drietal bouwkundigen. Dit complex wordt namelijk ook gerenoveerd. Het liep gelukkig goed af. Deze mensen verlieten even later het gebouw. Zoals gezegd is het een grote locatie. Een wirwar van gangen maakt het nóg onoverzichtelijker. Tijdens onze shoot kwamen we nog twee collega  urbanners tegen. Zij kwamen uit België en zijn gewoon het terrein van deze locatie opgelopen zonder ook maar iemand te zijn tegengekomen.

Het was een dag met slecht weer. Dus ook niet zo’n goed licht. Maar de bezochte locaties maakte veel goed. We gingen dan ook voldaan naar huis.

Jos