15-03-2014 Het was vroeg in de morgen, vandaag een lange rit voor de boeg.

Klokslag 06.00 uur al op weg.  

Naar Noord Frankrijk ging het,  na een voorspoedige rit van 2 uur en 40 minuten op plaats van bestemming.  We zijn benieuwd en nieuwsgierig over wat we aan zouden treffen en of we goed binnen zouden komen.

Het was deze keer een makkie, konden zo naar binnen, het was lang geleden dat het zo eenvoudig ging. Om 09.00 uur al de eerst foto’s gemaakt in Prison  HH15  Het was wel een bijzondere locatie, door dat het nogal waaide

Klapperden de vele deuren dicht en weer open, maar voordat we dit doorhadden,  waren we wel op ons hoede. Er was veel graffitie  maar ondanks dat toch vele foto’s gemaakt. Vele uren verder zijn we opzoek gegaan naar nog 2 andere locaties, doch deze waren niet toegangkelijk  wel hebben we door een zeer mooie omgeving gereden, waar de Boy’s   nog meer Urbex  zagen.

Uiteindelijk de terug reis maar aanvaard, in Turnhout hebben we nog een Belgische Friet gegeten. Het was een top dagje en lekker kunnen “knippen”

Ik was moe maar wel met een lekker gevoel.

Toos

Urbexpositie

Heavy Metal O rev.

Het was de tweede keer dat we deze hoogoven bezochten. Vorig jaar draaide er nog het een en ander maar dit jaar was het muisstil, te stil. Ook was de beveiliging aangescherpt want er waren kilometers prikkeldraad opgehangen. Binnenkomen leek even onmogelijk tot we een plek ontdekte waar we onhoog konden klimmen. We gingen eerst op de energie centrale af. Ook die zat potdicht maar ze waren 1 deur vergeten af te sluiten. Helaas was alleen de ruimte met de boilers te betreden en bleven de turbines voor ons verborgen. Veel delen waren erg donker en uiteindelijk kwamen we weer bij de hoogoven zelf uit. Hier waren we vorig jaar ontdekt door de bewaking.Maar dit jaar hebben we ongestoord foto's kunnen maken tot het tijd werd om weer naar huis te gaan.

Meer foto's op Flickr: http://www.flickr.com/photos/roelito/sets/72157632519218859/

Roel

Maison alcohol

Op onze terugweg van één van onze urbexpedities kwamen we langs deze locatie. Het zag er nogal verlaten uit. Om zeker te zijn of dit kasteeltje daadwerkelijk verlaten was heb ik tijdens mijn vakantie met mijn vrouw deze locatie bezocht.
Aan weerszijden van dit kasteeltje stonden nog twee gebouwen. Aan de rechterkant stallen en aan de linkerkant een schuur met woning. Omdat het onkruid aan de voordeur nogal hoog was, ging ik er vanuit dat deze woning onbewoond was. Daarop keek ik enthousiast door het raam en zag tot mijn grote schrik een beer van een vent aan de tafel zitten. We zijn toen maar gewoon als wandelaars doorgelopen naar het kasteeltje, maar konden een twee drie geen ingang vinden.
Enkele weken daarna ben ik met Roel tóch naar dat kasteeltje gegaan. Ik had écht het idee dat het ons niet zou lukken om binnen te komen. Ik was er al bang voor: Roel vond natuurlijk weer een ingang. Een kelderraampje kon je zo uit het kozijn tillen en we waren binnen. Deze keer had ik geen goed gevoel. Het beeld van die vent stond op mijn netvlies gebrand. Het duurde dan ook een tijdje voordat ik mijn eerste foto maakte. Je kon duidelijk zien dat er meubels klaar waren gezet voor transport. Dat veroorzaakte nóg meer onrust bij me. Er zou zo maar iemand binnen kunnen komen en ons betrappen. En dan? We hebben de nodige foto’s kunnen maken en ik was dan ook blij dat we ongezien weer naar buiten konden. Toen we weer bijna bij de auto waren kwam een grote SUV ons tegemoet. De auto stopte en een mooi blondine vroeg ons wat we hier deden. Wandelen en foto’s maken van vogels antwoordde Roel koeltjes. Het was privéterrein antwoordde de blonde schone en reed door. Wat een opluchting om weer in de auto te zitten en weer naar huis te kunnen gaan.

Overigens de naam Maison Alcohol hebben we ontleend aan de enorme voorraad drank die her en der in dat kasteeltje was opgeslagen.

Jos

Zeche DB

Eindelijk was het zover, vroeg op en hoop dat we een goede dag zouden hebben. Het weer is goed en het wordt heet 30+.

Wij zijn weer eens met z’n vieren dit was al lang geleden. We zijn richting Duitsland gereden en naar AKA gegaan.

Deze fabriek ligt sinds 2009 stil en in een gedeelte wordt nog gewerkt.

Het was wel even zoeken om binnen te komen, maar uiteindelijk een gaatje gevonden.

Het was moeilijk om verder binnen een route te vinden. Het complex was erg groot, maar zoals altijd loont zich toch de moeite.

Uiteindelijk  de toren gevonden en naar boven. Hier toch wat leuke shots gemaakt.

Omdat het zo heet was waren we toch snel moe van al dat geklauter. We hebben wel zo links en rechts nog wat foto’s genomen. 

Na een lange dag  zweten en moe zijn (en keelpijn wat later een griepvirus bleek te zijn) hebben we nog wat gegeten voordat het weer huiswaarts ging.

Toos

 

 

Zeche O

We hadden voor die dag een lange lijst voor de te bezoeken locaties. Alleen: we hadden die dag (ook Deutsche Grünlichkeit).
Deze locatie zou toegankelijk moeten zijn. Het was een zeer grote mijn zoals gebruikelijk in Duitsland.
Om zover te komen moesten we echter eerst een lange weg gaan door het struikgewas met de nodige brandnetels en doornen. We maakten, om niet ontdekt te worden, een grote omweg om aan de andere kant van het complex ongezien binnen te komen. Uiteindelijk waren we dan tóch binnen en kon onze urbexpeditie beginnen.
Na al deze moeite ontdekten we echter dat de ontmanteling in volle gang was. We hebben dan ook moeten zoeken om nog enige interessante objecten te kunnen fotograferen. Daarbij kwam ook nog dat we constant de slopers in de gaten moesten houden om niet voortijdig ontdekt te worden.
In Duitsland is het gebruikelijk dat er zaterdags nog tot 13.00 uur wordt gewerkt. Uiteindelijk waren ze om 17.00 uur nóg aan het werk en hebben we stilletjes deze weer locatie verlaten.

Jos

Dagje Zuid België

Theater Varia stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Heel gaaf dat het eindelijk eens is gelukt om binnen te komen. De voormalige "Varia" bioscoop, dat dateert uit 1913, is sinds genoteerd 1992 als cultureel erfgoed. De avant-garde Luikse architect E. Claes gebruikt gewapend beton om het te bouwen. Maar als gevolg van de opkomst van grote bioscoopcomplexen kleine bioscopen sterven een langzame dood en in 1986 het Varia theater zijn deuren gesloten. Een “Belgische” Renovatie begon eind 2004, maar werd geannuleerd door gebrek aan middelen.
 
 

Daarna naar "House of Escher" een voormalige kolen was faciliteit die is gebouwd met de hulp van het Marshall-plan in 1954. Het was in staat meer dan 3.000 ton kolen per dag te verwerken. Het werd stilgelegd na slechts 15 jaar omdat de nabijgelegen kolenmijnen werden gesloten. Alle nutteloze machines en uitrusting werden onmiddellijk verwijderd en het bleef verlaten voor meer dan 3 decennia. Na classificatie als monument begon in 2005 renovatie van de buitenkant die een jaar moest gaan duren. Maar ook dit was een zogenaamde “Belgische” Renovatie en 5 jaar was het nog niet klaar. Men zoekt nog steeds naar een nieuwe bestemming voor het pand maar de binnenkant is nog steeds een puinhoop. De buitenkant is inmiddels al weer bijna toe aan een nieuwe renovatie.

Dan op naar een klein gebouw wat we "Charbonnage Barrière" hebben gedoopt.
In de 14e eeuw, begon de mijnbouw in dit gebied en in het begin van de 19e eeuw werd coöperatie opgericht. Ze deed het goed en het bedrijf floreerde en werd snel uitgebreid. Het kolen bedrijf werd gekenmerkt door een ernstig ongeval in 1950. Een plotselinge gasexplosie op een diepte van meer dan 500 meter doodde 39 mijnwerkers. In 1961 stopte het bedrijf hier haar activiteiten. Nu blijven slechts een paar oude gebouwen over als een herinnering aan die tijd. Toen we weer weg wilde rijden stuitten we op een barrière; een dichte slagboom compleet met slot. "Hè, die was er op de heen weg nog niet". Gelukkig hangt de ketting met slot er voor spek en bonen om de slagboom heen en kunnen we naar huis.

Roel, 2013-04-20