Een avontuur om niet te vergeten.
We zijn in een oude fabriek waar alles onder een dikke laag zwarte stof zit. In de controle ruimte hoorden we echter een 50Hz brom en er prijkt een schaars geklede dame op een kalender van april 2011, vreemd. De toren trekt ons het meest dus daar starten we met fotograferen. Rond half acht horen we steeds meer geluiden; auto's en mensen buiten; het is geen weekend. Het is duidelijk dat het gebouw direct naast de fabriek nog in gebruik is want we horen steeds meer geluiden van werklui. Om 8 uur gaat met een luid kabaal de poort open van de hal onder ons. Er komen 2 mannen binnen de ene rijdt weg op een heftruc en de andere op een bulldozer. Na de laatste foto’s lopen we op onze tenen naar beneden. Elke keer als de heftruc langskomt, moeten we duiken. Ongezien naar buiten komen wordt lastig tenzij we via een raampje aan de zijkant er uit klimmen. Brian is zo buiten en ik geef hem de spullen aan. Net als ik wil gaan klimmen, komt de heftruc weer binnen rijden; duiken. Als de heftruc naar buiten rijdt klim ik snel naar buiten. Aan de overkant van de straat veegt een vrouw in ochtendjas de stoep voor haar deur. Ze kijkt niet op of om. We kloppen het zwarte stof van ons af en stappen weer in de auto.
De volgende locatie is gesloopt. Maar even verder ligt een vervallen deel van een groot industrieel complex. De rolpoort is open en we gluren even naar binnen. "Best leuk, laten we even gaan kijken". Achter in de hal nog geen 100 meter verder wordt gewerkt; lassen slijpen e.d. We kijken aan de andere kant en zien een wand met allemaal metertjes en iets wat een controleruimte moet zijn geweest. Via een roestige wenteltrap komen we in de controleruimte. Nu gaan onze fotoharten pas echt sneller kloppen.
We bezoeken die dag nog heel wat locaties wat allemaal niets wordt. Tot op het einde waar we langs een kasteeltje rijden waar recent iemand voor ons heeft ingebroken. Het is al aardige vervallen ondanks de poging het dak dicht te maken. Best een aardige locatie om de dag mee af te sluiten.
We zijn in een oude fabriek waar alles onder een dikke laag zwarte stof zit. In de controle ruimte hoorden we echter een 50Hz brom en er prijkt een schaars geklede dame op een kalender van april 2011, vreemd. De toren trekt ons het meest dus daar starten we met fotograferen. Rond half acht horen we steeds meer geluiden; auto's en mensen buiten; het is geen weekend. Het is duidelijk dat het gebouw direct naast de fabriek nog in gebruik is want we horen steeds meer geluiden van werklui. Om 8 uur gaat met een luid kabaal de poort open van de hal onder ons. Er komen 2 mannen binnen de ene rijdt weg op een heftruc en de andere op een bulldozer. Na de laatste foto’s lopen we op onze tenen naar beneden. Elke keer als de heftruc langskomt, moeten we duiken. Ongezien naar buiten komen wordt lastig tenzij we via een raampje aan de zijkant er uit klimmen. Brian is zo buiten en ik geef hem de spullen aan. Net als ik wil gaan klimmen, komt de heftruc weer binnen rijden; duiken. Als de heftruc naar buiten rijdt klim ik snel naar buiten. Aan de overkant van de straat veegt een vrouw in ochtendjas de stoep voor haar deur. Ze kijkt niet op of om. We kloppen het zwarte stof van ons af en stappen weer in de auto.
De volgende locatie is gesloopt. Maar even verder ligt een vervallen deel van een groot industrieel complex. De rolpoort is open en we gluren even naar binnen. "Best leuk, laten we even gaan kijken". Achter in de hal nog geen 100 meter verder wordt gewerkt; lassen slijpen e.d. We kijken aan de andere kant en zien een wand met allemaal metertjes en iets wat een controleruimte moet zijn geweest. Via een roestige wenteltrap komen we in de controleruimte. Nu gaan onze fotoharten pas echt sneller kloppen.
We bezoeken die dag nog heel wat locaties wat allemaal niets wordt. Tot op het einde waar we langs een kasteeltje rijden waar recent iemand voor ons heeft ingebroken. Het is al aardige vervallen ondanks de poging het dak dicht te maken. Best een aardige locatie om de dag mee af te sluiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten